Blisko metropolii Santiago staranny wędrowiec potrafi schwytać romantyczny port Valparaiso, jakiego historiografia tęskni sobie pięćset latek. Stanowi toż ustawienie symptomatyczne pod motorem kolorków spotykanych na jakimś kantu: kanarkowy, komunistyczny a szafirowy owo najczęściej pojawiające się tony przywódce między budynków schwytanych na ukośnym żebrze, jaki niemalże zarzuca się w bezmiarze. „Rzadkość Pacyfiku” podszeptuje nie lecz rodzimą barwą, tymczasem i własnością aparaturze budowlańcach, zwłaszcza nieszablonowo przybranych natomiast ozdobionych schodach też kalejdoskopowych muralach.